Choroba afektywna dwubiegunowa, poważna choroba psychiczna dotykająca miliony ludzi, jest często źle rozumiana. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową I, dwubiegunową II lub cyklotymią doświadczają szybkich wahań nastroju, począwszy od okresów zwiększonej energii i szczęścia (mania lub hipomania) po głęboki smutek i utratę zainteresowań (depresja). Te epizody to nie tylko wahania emocjonalne; mogą znacząco zakłócać codzienne życie, relacje, a nawet prowadzić do ryzykownych zachowań.
Piętno wokół tej choroby utrudnia osobom dotkniętym nią szukanie pomocy, co podkreśla znaczenie dokładnego zrozumienia. Oto siedem powszechnych mitów na temat choroby afektywnej dwubiegunowej, obalonych przez fakty:
Mit 1: Choroba afektywna dwubiegunowa wpływa tylko na nastrój
Chociaż skrajne wahania nastroju są główną przyczyną choroby afektywnej dwubiegunowej, choroba ta ma dalekosiężne konsekwencje fizyczne. Ciężka depresja może prowadzić do zmęczenia fizycznego, utraty wagi, a nawet myśli samobójczych. Mania może powodować lekkomyślne zachowanie, zmniejszoną potrzebę snu, a w skrajnych przypadkach psychozę — utratę kontaktu z rzeczywistością, charakteryzującą się halucynacjami lub urojeniami. Te epizody to nie tylko uczucia; Są to schorzenia neurologiczne, które wpływają na cały organizm.
Mit 2: Choroba afektywna dwubiegunowa jest łatwa do zdiagnozowania
Często zdarza się błędna diagnoza, szczególnie u kobiet, gdzie choroba afektywna dwubiegunowa jest często mylona z dużą depresją (MDD). U niektórych osób epizody depresyjne występują częściej niż epizody maniakalne, co sprawia, że stan ten jest trudny do zidentyfikowania. Leki przeciwdepresyjne przepisywane na MDD mogą w rzeczywistości pogorszyć objawy choroby afektywnej dwubiegunowej, powodując epizody maniakalne lub hipomaniakalne. Prawidłowa diagnoza ma kluczowe znaczenie; Opóźnianie leczenia może prowadzić do lat niepotrzebnych cierpień.
Mit 3: Choroba afektywna dwubiegunowa dotyka wszystkich w ten sam sposób.
Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej różnią się znacznie w zależności od typu:
- Dwubiegunowa I: Definiowana jako trwający co najmniej tydzień epizod maniakalny, który może wymagać hospitalizacji. Nieleczona mania może prowadzić do utraty pracy i niestabilności.
- ** Choroba afektywna dwubiegunowa II:** Charakteryzuje się epizodami hipomaniakalnymi (mniej nasiloną manią) trwającymi co najmniej cztery dni, na przemian z epizodami depresyjnymi.
- Cykotymia: Najłagodniejsza postać, z mniej poważnymi, ale przewlekłymi wahaniami nastroju trwającymi co najmniej dwa lata.
Każdy podtyp wymaga indywidualnego leczenia.
Mit 4: Osoby cierpiące na chorobę afektywną dwubiegunową są albo maniakalne, albo przygnębione
Osoby cierpiące na chorobę afektywną dwubiegunową mogą również doświadczać nastrojów neutralnych – okresów, w których nie odczuwają ani nadmiernej radości, ani głębokiego smutku. Częstotliwość zmian nastroju jest różna; U niektórych następuje to szybko (cztery lub więcej epizodów rocznie), podczas gdy u innych przejście następuje wolniej. Identyfikacja wczesnych oznak zbliżającego się epizodu jest kluczem do skutecznego leczenia choroby.
Mit 5: Choroba afektywna dwubiegunowa nie zagraża życiu
Ryzyko samobójstwa u osób cierpiących na chorobę afektywną dwubiegunową jest znacznie wyższe niż w populacji ogólnej. Aż 19% umiera w wyniku samobójstwa, a 50% podejmuje próbę samobójczą. Opóźnienia w diagnozie, przedłużające się epizody depresyjne i urazy spowodowane mimowolną hospitalizacją przyczyniają się do tego ryzyka. Wstyd i żal po epizodach maniakalnych mogą również wywołać depresję.
Mit 6: Mania zwiększa produktywność
Chociaż na początku mania może wydawać się zachęcająca, jej korzyści są ulotne. Zwiększonej energii i wysokiej samoocenie często towarzyszy dezorientacja, drażliwość i ryzykowne zachowania, takie jak hazard lub lekkomyślne wydawanie pieniędzy. „Produktywność” podczas manii jest często nieregularna i ostatecznie destrukcyjna.
Mit 7: Osoby cierpiące na chorobę afektywną dwubiegunową nie mogą prowadzić zdrowego życia.
Skuteczne leczenie pozwala osobom cierpiącym na chorobę afektywną dwubiegunową normalnie funkcjonować i żyć pełnią życia. Połączenie leków stabilizujących nastrój, terapii i zmian w stylu życia może złagodzić objawy. Znalezienie odpowiednich leków często wymaga prób i błędów, podczas gdy psychoterapia pomaga ludziom zidentyfikować czynniki wyzwalające i rozwinąć mechanizmy radzenia sobie. Grupy wsparcia, regularne ćwiczenia, unikanie nadużywania substancji i utrzymywanie spójnego harmonogramu snu są również istotne.
Choroba afektywna dwubiegunowa to stan, który można leczyć, a nie dożywocie. Dzięki odpowiedniemu wsparciu i leczeniu ludzie mogą prowadzić zdrowe i produktywne życie.
Zasoby: aby uzyskać więcej informacji i wsparcia, skontaktuj się z zaufanymi źródłami, takimi jak Depression and Bipolar Support Alliance, lub zwróć się o pomoc do wykwalifikowanych specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego.
